Rosa, in Nederland vooral bekend geworden vanwege de Oom Dagobert boeken, zoals deze:
Rosa werkt in een priegelige stijl, met veel meer details, schaduwen, kreukels, rimpels, zweetdruppeltjes, en arceringen dan we van Barks gewend zijn (naar eigen zeggen om zijn gebrek aan talent te verbloemen - zei Crumb dat ook niet over zijn eigen obsessieve arceringen? Dat ze verhullen dat hij er 'eigenlijk' niet veel van kan?)
Rosa geeft een eye-opening beschrijving van het Disney-systeem. Tekenaars zoals hij (en Barks voor hem) krijgen slechts betaald per afgeleverde pagina, en vervolgens geen cent voor elke herdruk, vertaling, etc. omdat de Ducks 't volledige bezit van Disney zijn. Op de vraag waarom hij dan toch niet zijn eigen karakters ontwikkelde antwoordt Rosa dat 't punt nou juist is dat hij wou werken met de figuren met wie hij was opgegroeid, De Ducks, die voor hem affectief beladen zijn. (Rosa beschrijft zichzelf ook in eerste instantie als verzamelaar en fan. Hij tekent als fan, zo stelt hij: het is (betaalde) fan fiction geworden).
Aan de andere kant van het spectrum, Ryan Holmberg heeft in zijn column in The Comics Journal een leuk stukje over zgn Akahon Manga, de supergoedkope Japanse strips uit de jaren dertig, waarin men 't niet zo nauw met copyright nam, en Disney, Fleischer en DC helden elkaar ontmoeten in een fijne knullige stijl, zoals dit:
Het doet me denken aan de zelfgemaakte raamschilderingen met Disneyfiguren die je nog wel eens op kinderdagverblijven ziet, of op snackbars in het zuiden van europa, of Arabische ijscocarren.
