zondag 3 februari 2019

The Eyes of Orson Welles

Tijdens het bekijken van Mark Cousin's schitterende documentaire 'The Eyes of Orson Welles' valt me niet alleen op dat Welles, als Hitchcock, Resnais & Fellini niet alleen in eerste instantie tekenaar was - maar tekenaar gefascineerd door strip.


Op zich niet gek - strip en film waren natuurlijk de twee zusterkunsten van de eerste helft van de twintigste eeuw. Maar wat me opvalt in de tekeningen die Cousins laat zien: het is niet zozeer de 'sequential storytelling' van de strip die hem fascineert, de stripgrammatica, de opeenvolging van shots etc, waardoor een storyboard op een strippagina lijkt. Welles lijkt vooral in de lijn geïnteresseerd - of liever, de geanimeerdheid van de lijn.

Cousins toont, in een mooie sequentie, de kerstkaarten die Welles elk jaar tekende, vaak met kerstboom. En daarin keer steeds een zigzaggende beweging terug: een lijn die aan de hand doet denken. En aan de 'line of beauty' van Hogarth.

Hier trouwens een leuk stuk over Welles als schilder in Senses of Cinema.