woensdag 22 april 2015

Makoto Shinkai


In de NRC vandaag de suggestie dat de werkelijke opvolger van Miyazaki niet bij Ghibli werkt en Makoto Shinkai heet. Deze short ziet er in ieder geval schitterend uit.

Hisko Hulsing

…. wat ik ook net lees: animatiefilmer Hisko Hulsing, die ook al betrokken was bij die Somalische Piraten animatiedocumentaire, heeft ook animatie sequences voor de nieuwe Cobain documentaire gemaakt. Eerder maakte hij al een interessante korte film, "Junkyard" (hier op Vimeo).

Geppi la Bimba Atomica

Ok, zoals ik hier schreef, Resnais en Marker waren striptheoretici voordat ze films gingen regisseren. Maar Fellini, de andere grote modernistische filmauteur, begon zijn carrière als striptekenaar, o.a. van Geppi la Bimba Comica. (Waar ik graag een heruitgave van zou lezen). Net als Resnais lijkt zijn voorkeur te liggen bij de krantenstrip. Zijn stijl heeft iets Mutt & Jeff achtigs. Kijk:

Fellini beweerde ook vaak dat zijn hele esthetiek door de strip is gevormd. (En hij schreef natuurlijk een scenario voor Manara). Zie hier een stuk van Paul Gravett hierover.

Maar waar Resnais, Marker, Robbe-Grillet etc vooral de formele principe's van strip interessant lijken te vinden, daar is Fellini meer in haar iconografie, vaudeville-achtige kanten geïnteresseerd. Hij is meer vulgair modernist.

Toch lijkt hij vooral oog voor de verschillen te hebben. Fellini: "Comics and the ghostly fascination of those paper people, paralysed in time, marionetten without strings, unmoving, cannot be transposed to film, whose allure is motion, rhythm, dynamic. It is a radically different means of addressing the eye, a different mode of expression."

donderdag 16 april 2015

Crepax

Als jonge stripfanaat vond ik het niks - en zelfs een tikje gênant - maar ik denk steeds meer dat de 'echte' doorbraak van de Europese Arthouse strip kwam met Guido Crepax in Linus (Italie) en Charlie (Frankrijk). Crepax beging als eerste echt radicale experimenten met de bladspiegel, zoals hierboven, waarin hij probeert om de ervaring van muziek (de temporele kunstvorm bij uitstek) weer te geven. Dat is natuurlijk allemaal prima - maar 't werd pas interessant in zijn seksscenes…

Qua: fragmentatie en objects die part objects worden, tekenen als taktiele ervaring, fetisjisme etc etc etc.

Barthes heeft hier volgens mij ook iets over geschreven… hier.


zondag 12 april 2015