Okay, ik ben er wat laat bij, maar het valt me nu pas op hoe goed de "Little Lit" boeken zijn die Spiegelman en Mouley begin vorig decennium samenstelde. Toen ze uitkwamen leken het me willekeurig gekozen kinderstrips, maar met name 'Strange Tales for Strange Kids' (2001) bevatten juweeltjes, zoals deze strip van Maurice Sendak (die me aan het lachen maakt en verontrust):
Wat me opviel is dat er veel meer thematische samenhang in zit dan ik destijds zag. Het lijkt zelfs wel intellectueel project: de strips zijn niet alleen voor kinderen, ze gaan over het kinderlichaam als iets ongecontroleerd: als een muil dat verzwelgt (hierboven) of een lichaam dat uit je neus gepeuterd kan worden (zie hieronder) in Spiegelman's "Several Lives of Shelby Sheldrake," waarin het hoofdpersonage een dubbelganger uit zijn neus snuit:
of als een schaduw die substantie kan krijgen, zoals in McClintock's "Runaway Shadow"
Of (daarentegen) het spiegelbeeld dat verdwijnt in Loustal:
Elke keer gaat het om 't om een dubbelganger van het lichaam dat als (om het Freudiaans te zeggen) polymorf pervers, pre-oedipaal is, of (om het in strip-technische termen uit te drukken), dat van gummi is.
Het is dan ook geen toeval dat het boek exact in hetzelfde jaar uitkwam als Spiegelman's bundel over plastic man, in zijn ogen, het voorbeeld van een polymorf pervers gummi lichaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten