En juist dat piekeren past goed bij de tekenstijl van Ditko, en bij zijn latere uitwerking van karakteres zonder gezicht. Spider-man's gebrek aan gezicht betekent a.h.w. dat we naar binnen worden gezogen. Hij is niet op de wereld gerecht. Hij produceert mentale beelden.
Bainbridge vergelijkt in zijn stuk het gemijmer van Spidey met Hamlet's soliloquys. En inderdaad: waar Shakespeare zocht naar woorden die gedeeltelijk 'retorisch' waren (i.e. naar buiten gericht) en die gedeeltelijk 'gedachten' en 'ruminations' waren, daar zoekt Ditko naar visuele tekens die het midden houden tussen 'objectieve' beelden en mentale beelden.
Romita zette dit later door:
En het succes van Bendis ligt hem in het creatieve gebruik van de ballonen en de manier waarop ze zich vermengen met de visuele elementen op de pagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten