Klimaatanimatie en -strip.

Lieke Marsman's Het Tegenovergestelde van een Mens eindigt met een snelle weergave van OOO, vermengd met een soort klimaatproblematiek. Ze beschrijft hoe bijvoorbeeld Quentin Meillassoux ons uitnodigt om na te dneken over the Great Outdoors, een wereld die niet alleen zonder mensen is, maar die ook niet waargenomen is door mensen, een 'ongefilterde wereld.' Ze stelt dat Alan Weisman's boek The World Without Us een voorbeeld is van de aarde waaruit de mensheid ineens is verdwenen. Het lijkt of de animatiefilm Flow zich afspeelt in een wereld zonder mensen. Het probeert in filmstijl ook een niet-antropomorfe blik op deze wereld te laten vallen, d.w.z. het zoekt naar een alternatief voor de humaniserende Hollywood stijl van continuiteitsmontage (pov shot, shot-tegenshot, suture) om zo een andere kijkhouding af te dwingen. (En deze houding lijkt die van een gamer, voor wie de wereld een op zichzelf staande entiteit is). Daarnaast zoekt het naar een manier om met het antropormorfisme van traditionale animatie af te stappen. Het feit dat dit niet lukt geeft aan hoe complex deze exercitie is. Met name in de franstalige wereld bestaat er ook een reeks van strips die de natuurlijk 'ongefocaliseerd' (of 'anders gefocaliseerd') willen afbeelden. Bijvoorbeeld in de strip van Davodeau en Rochette. Maar dit geldt ook voor sommig werk van Taniguchi.