woensdag 26 juni 2013

Harlem Globetrotters

Kijk, dit had ik nou graag eens willen zien - een tekenfilmserie uit 1970 over de Harlem Globetrotters:


Al kan ik me voorstellen dat de serie zelf nooit zo goed is als de opening credits: met sesamstraat graphics en Jackson Five -achtige theme song.  Meer dan terecht dat de Globetrotters negen jaar later superkrachten verworven en ze lichamen van GUMMI kregen.

De (ook leuke) opening daarvan:


I.h.k.v. gummi-funky tekenfilmfiguurtjes met Afro, natuurlijk ook deze:






donderdag 13 juni 2013

Britse Strips

De Britse Strip is natuurlijk een beetje wat Franse Pop ook heel lang was. Zo uncool dat je er alleen maar lacherig over kan doen. Ik bedoel: "Beano"?  Give me a break. En Don Lawrence, dat is toch een beetje de Steve Vai van de strip. Of Billie Turf... Maar nu ik tenslotte ook Dominique A of Maud Lubeck opzet als er bezoek is, moeten de oogkleppen misschien maar eens af. Esther Leslie en Ben Watson vinden in ieder geval dat de anarchie van Britse kinder-trash, zoals "Bash Street Kids" van Leo Baxendale (1956-1962) ten basis ligt aan de Britse Punk - of in ieder geval aan de oerdomme variant ervan (denk: Bad Manners), anti-autoritair, anti-intellectueel, destructief, working-class, met een hekel aan softies.

Ik weet niet zeker of Leslie en Watson mij overtuigen - alhoewel ze mooi oog hebben voor de 'fysieke' kant van de aantrekkingskracht van de strip (de kleur, het papier, het infantiele plezier)- maar Baxendale is wel echt een 'comic genius'.
'
Grappige volle plaatjes, en een hele mooie lijn. Kan zich meten met het beste uit Spirou in dezelfde periode. Baxendale schrikt er ook niet voor terug om paginagrote platen te tekenen, wat opzet pre-strip, herinnerend aan zondagpagina's uit de jaren 10. 't Is nooit echt wat geworden met Baxendale in Nederland - alhoewel Eppo Wordt Vervolgd destijds wel wat van hem publiceerde. 

Maar Biffo blijft natuurlijk een debiele versie van Mickey. 


Kunzle, Barks, Dorfman

'n Leuk genuanceerd stuk van Kunzle over Dorfman's klassieke Chileens-Marxistische essay How to Read Donald Duck (die natuurlijk in het Spaans Pato Donald, en in het Italiaans dan weer Paperino heet). Ik kan me nog herinneren dat ik dit (in een Nederlandse vertaling, ongetwijfeld gesteld in proletariese spelling) als vijftienjarige in de openbare bibliotheek van Hilversum aantrof. Als dorpsjongen was dat een schok. Ik wist niet dat dit soort boeken bestonden. Marxisties-Leninistiese close readings van Barks!

Kunzle heeft - denk ik - gelijk. Barks's Duckstrips gaan inderdaad over kapitalisme (zoals Dorfman beweerde), maar de houding is veel complexer (en kritischer) dan Dorfman veronderstelde. Maar het woord dat Kunzle gebruikt, 'satire,' vind ik dan weer te nietszeggend. Barks's strips zijn ook doortrokken van een nostalgie voor Small Town America, waarvan het Amerikaans conservatisme doordrenkt is...



zondag 2 juni 2013

Isol wint Astrid Lindgren prijs

Herinkaderingen



"Here" van Richard McGuire (gepubliceerd in Art Spiegelman's avantgarde-blad Raw), blijft de ultieme meta-strip. De titel suggereert dat het over ruimte gaat ('here'), terwijl de eerste regel zegt 'Honey, I think it's time.' En vervolgens wordt tijd op een ruimtelijke manier afgebeeld - of ruimte op een temporele, of... eeh...




Spiegelman's 'kader-in-een-kader-strip' uit dezelfde periode ('The Malpractice Suit') zit dichter tegen de surrealistische erfenis aan. Minder rigoureus, minder intellectualistisch. Lolliger.




Comics en Medicine