Het Smeets boek 'De Triomf van het Tekenen' heet in het Engels 'The Art of the Unfinished.'
En beiden titels moeten samen worden gelezen. Het gaat bij Smeets inderdaad om 'het tekenen' - d.w.z.: het tekenen als handeling. Niet de 'tekening' - en de essentie van een tekening is dat het 'onaf' is: dat het 'af gemaakt' door de kijker. Een tekening heeft iets temporeels, terwijl een schilderij ruimtelijk is.
6.
Overgetrokken door Smeets: Herge, maar de vroege. Niet de hertekende, niet de studio Herge. Herge's bibberhand (ten tijde van De Blauwe Lotus). Maar ook: Bud Fisher. Vandersteen (pre-studio) En schoolprenten, geschiedprenten (zoals overgetrokken door Vandersteeen)
Bosch. Steen.
Herriman (maar een heel klein beetje).
Jije. Franquin (maar die van Radar de Robot).
7.
Smeets tekeningen zijn strips die maar geen strips willen worden. Aanzetten, plaatjes, geen verhaal. Tekeningen die over elkaar heen liggen, i.p.v. elkaar opvolgen.
De strips hebben eerder een Rebus-logica. Ruimtes zijn geen ruimtes.
8.
Wat Smeets ook niet doet: close-ups, filmische overgangen, break-downs van beweging (a la McCay). Het werk is pre-filmisch, pre-animatie. Geen onderdeel van het continuum van 'animated pictures.' Toverlantaarnmateriaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten