Nakazawa (4)

Barefoot Gen is enerzijds een uigebreidere, langere, uitwerking van I saw it. Het autobiografische raamwerk ontbreekt, en de strip is geficitionaliseerd (namen zijn veranderd, gebeurtenissen zijn gecondenseerd of toegevoegd) en het legt meer nadruk op de jaren na de oorlog.

De strip kent (itt het veel simpelere I saw it) een complexe temporaliteit. Enerzijds volgt het boek de chronologie, anderzijds keren de gebeurtenissen vlak na het bombardement telkens terug, maar vaak als herinneringen, droombeelden, spookbeelden die steeds iconischer worden. De traumatische beelden die ook al centraal staan in I saw it (van de smeltende lichamen, de wandelende zombies, de mensen-zonder-gezicht, het levend gevilde paard, de vader en zus vast in het brandende huis) keren telkens terug in de strip. Maar bij elk volgende herhaling lijken de beelden abstracter te zijn geworden, totdat de scene in het brandende huis gereduceerd is tot iets dat lijkt op een rebus:

Dit gaat samen met talloze dromen, hallucinaties, vaak van overledenen.

Daarbij lijkt met name de centrale scene - het moment waarop de jonge Keiji zijn vader, broer en zus moet achterlaten in een brandend gebouw - samengebald te worden tot een compact, surreel bijna abstract beeld van drie hoofden, vast onder een balk, die Keiji nog wel kunnen aankijken en aanspreken.