Animatie en Animisme

William Connolly's Stormy Weather suggereert dat er in de Europese cultuur een 'minor' traditie bestaat van 'pagan thought,' waarin a.h.w. op een niet-Cartesiaanse manier wordt nagedacht over de relatie mens-natuur. Hij stelt voor om bij deze 'lived cosmologies' (en bij andere Pagan cosmologies) te rade te gaan in een poging om de 'climate castrophe' het hoofd te bieden. Ik dacht: vooral in populaire cultuur bestaan er tradities die 'pagan' zijn, en die vaak extra-juridisch van aard zijn, of zelfs contra-juridisch. Vaak wordt de 'lived cosmology' niet zozeer uitgedrukt in taal (in een grammaticaal apparaat waarin het moeilijk is te spreken zonder het 'ik' af te scheiden van de wereld). Maar in 'noise' of in (geanimeerd) beeld. Bijvoorbeeld: Black Metal. Expliciet Pagan, duidelijk uitgaande vanuit een verbintenis met het Aardse (de Chtonic), maar ook vanuit 'noise' - een stem die niet gearticuleerd is, en vanuit een lichaam klinkt. Ander voorbeeld: Miyazake's films. Geinspireerd door het animisme van Shinto. Maar de link leggend tussen animatie en animisme. Of zelfs Pokemon. Beiden zijn niet-Christelijk, en daarom beschouwd als gevaarlijk, in het geval van Anime o.a. door Christelijke groepen, die zich zorgen maken dat westerse kinderen opgroeien met fundamenteel onchristelijke, animitische popcultuur.