woensdag 22 april 2015
Makoto Shinkai
Hisko Hulsing
Geppi la Bimba Atomica
Ok, zoals ik hier schreef, Resnais en Marker waren striptheoretici voordat ze films gingen regisseren. Maar Fellini, de andere grote modernistische filmauteur, begon zijn carrière als striptekenaar, o.a. van Geppi la Bimba Comica. (Waar ik graag een heruitgave van zou lezen). Net als Resnais lijkt zijn voorkeur te liggen bij de krantenstrip. Zijn stijl heeft iets Mutt & Jeff achtigs. Kijk:
Fellini beweerde ook vaak dat zijn hele esthetiek door de strip is gevormd. (En hij schreef natuurlijk een scenario voor Manara). Zie hier een stuk van Paul Gravett hierover.
Maar waar Resnais, Marker, Robbe-Grillet etc vooral de formele principe's van strip interessant lijken te vinden, daar is Fellini meer in haar iconografie, vaudeville-achtige kanten geïnteresseerd. Hij is meer vulgair modernist.
Toch lijkt hij vooral oog voor de verschillen te hebben. Fellini: "Comics and the ghostly fascination of those paper people, paralysed in time, marionetten without strings, unmoving, cannot be transposed to film, whose allure is motion, rhythm, dynamic. It is a radically different means of addressing the eye, a different mode of expression."
maandag 20 april 2015
donderdag 16 april 2015
Crepax
Als jonge stripfanaat vond ik het niks - en zelfs een tikje gênant - maar ik denk steeds meer dat de 'echte' doorbraak van de Europese Arthouse strip kwam met Guido Crepax in Linus (Italie) en Charlie (Frankrijk). Crepax beging als eerste echt radicale experimenten met de bladspiegel, zoals hierboven, waarin hij probeert om de ervaring van muziek (de temporele kunstvorm bij uitstek) weer te geven. Dat is natuurlijk allemaal prima - maar 't werd pas interessant in zijn seksscenes…
Qua: fragmentatie en objects die part objects worden, tekenen als taktiele ervaring, fetisjisme etc etc etc.
Barthes heeft hier volgens mij ook iets over geschreven… hier.
zondag 12 april 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)