vrijdag 18 maart 2016

Ozu en Strips

In zijn schitterende stuk over Hellboy in Critical Inquiry vergelijkt Scott Bukatman de mise-en-page van Mignola, en vooral zijn gebruik van 'stille' plaatjes met de zogenaamde 'still life shots' van Ozu.



De actie-sequenties in Hellboy worden vaak onderbroken door kleine verstilde beelden, vaak van een object, die geen functie lijken te hebben in de plotontwikkeling en die narratief ook niet toegeschreven kunnen worden aan het POV van een van de personages. In Ozu gaat het vaak om lege ruimtes, die (ook vaak) kaders in kaders lijken te bevatten. Alsof we in het stilstaande beeld a.h.w. in een binnenruimte (een ruimte in de ruimte) terecht zijn gekomen.





Iets vergelijkbaars keert ook terug in Taniguschi's strips (ik schreef er al eerder over op deze blog). Maar je ziet het natuurlijk ook bij Ware.


Ook Minetaro Mochizuki gebruikt een dergelijk stijlfiguur vaak, bijvoorbeeld in "Chiisakobe"




Ook bij Mochizuki gaat het vaak gepaard met kadertjes in kadertjes. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten