Giff-Wiff

Net ontdekt: aan de basis van alle Franse Bedephilie ligt: Le Club des bandes dessinees, opgericht in 1962 o.a. door Alain Resnais (die een tijd vice-president was), en net Marienbad had gemaakt. Tijdens de oprichtingsbijeenkomst wordt voor de eerste keer de term 'negende kunst' gebruikt.

Andere leden waren o.a. Chris Marker - en Marienbad medewerkers Robbe-Grillet en Delphine Seyrig. Marienbad is stripachtig in zijn 'verruimtelijking' van tijd. En ook een 'architecturaal werk.' Zijn 'geheugentheater' baseert zich op de logica van de strip. Kuifje om precies te zijn.

Marker's la Jetee (een Cine-Roman) kwam natuurlijk in hetzelfde jaar uit. Lijkt het tegenovergestelde te doen: waar Resnais tijd verruimtelijkt, daar neemt Marker een ander organiserend principe over.

Hier een klein stukje op de CIBD site n.a.v. Resnais' dood (met wat links)

Beiden gaan over tijd / herinnering / archief en niet-narratieve organiserende principes.

De club runde ook een nieuwsbrief, Giff, Wiff!

Dat later tot een serieus tijdschrift zou worden, de voorloper van de Cahiers.

Resnais publiceerde hier ook een reeks van interviews in. In 1967 met Al Capp. Maar ook een stuk over Dick Tracy (in 1966). (Er bestaat een stuk van Andre Lacassin: Alain Resnais et les bandes dessinees).

Waar Les Cahiers de la bande dessinees zich overwegend op Belgisch-Franse auteurs richtte, daar had Giff Wiff een fascinatie voor de Amerikaande pulps, de gagstrip (Al Capp), maar ook Dick Tracy. Giff Wiff volgt hierin dus de eerste Cahiers dus Cinema groep (Truffaut etc) in hun herwaardering van Amerikaanse pulp - en wellicht ook in hun 'auteursgerichte' benadering - op een moment dat dit in de rest van de wereld niet gebeurde. Net als een aantal jaren eerder zich een groep cinefielen verzamelde rond de revivalprogramma's van de Parijse Cinematheque, zo hoopte de stripclub ook heruitgaven van klassiekers te bewerkstelligen. Dat kwam er pas veel later (met de komst van Futuroscope) van.

Giff-Wiff, daar zou ik wel eens doorheen willen bladeren (ik kan alleen niet inschatten of het een trip naar Angouleme waard is). Ik zou wel eens willen zien wat o.a. Resnais hierin schreven - wat de toon was. Eventueel zit hier zelfs een interessante dissertatie in, een vergelijking tussen Franse Strip en Filmkritiek. Maar zie dat maar eens gefinancierd te krijgen.