Chris Ware's Building Stories is gemodelleerd op een gebouw…
Maar ook Bechdel's Fun Home presenteert zich als een gebouw. Daarbij: de 'architecturalisering' van narrativiteit brengt ook met zich mee dat 't verhaal gepresenteerd wordt als een 'archief' dat geopend wordt. (Zie Resnais: Kuifje liefhebber en maker van Bibliotheek-documentaire: tout la memoire du monde). [Maar waar bij Ware altijd de tekenfilm / chronophotografie e.d. op de achtergrond meeklinken, zet Bechdel zich af tegen de traditie van de roman. Het boek staat vol literaire verwijzingen. Het verhaal - dat tenslotte ook gaat over haar ontwikkeling tot striptekenares (en haar weigering te worden tot haar ouders - zet zich af tegen het literaire. Alsof ze expliciet een andere, niet literaire temporele logica zoekt.
[Tom Gunning zegt: strips zijn qua effect vergelijkbaar met het panorama, waarvan het effect 'depends as much on architecture as painting.' (The art of succession 38)
De strips hebben dan ook vaak niet een chronologische, lineaire logica, maar een 'labyrintisch-architecturale.
[Dus: archief-roman als model voor de grafische roman]
Een andere keer: Model twee: 'gefingeerde transmedialiteit' o.i.d. Hier experimenteert Clowes mee in Ice Haven. Maar ook Moore in America's Best Comics...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten