Charlie Hebdo / Rechtzaak

Een interessante documentaire over de Charlie rechtzaak (moet ik nog kijken), maar hier nog wat andere links).

Wat ik net zag: Joan Sfar tekende een rapportage van de zaak - in de traditie van Charlie's eigen getekende rechtszaken, van vooral Riss (zie hier).  Het verscheen in zijn reeks van 'carnets,' onder de de prachttitel ''Greffier."

Sfar geeft aan dat zijn verslag geen 'journalistiek' of 'politieke cartoons' bevat. Het is een 'carnet' en hij stelt dat hij geïnteresseerd is in de manier waarop de strip, als kunst van het 'doedelen' uitdrukking kan geven aan de langdradigheid van een rechtszaak - de duur. Het vervangt het 'rechtbankdrama,' waarvan als we flitsen op TV te zien krijgen, altijd een drama van 'personen' is, tot iets wat (in essentie) een drama van procedures is. Regeltjes. Wachten. Wachten. Wachten.

En bovendien: tekeningen, krabbeltjes, notities, etc. nemen automatisch iets weg van de grandeur 

die vroegere Charlie-hoofdredacteur Philippe Val en zijn advocaat zochten in de rechtszaal. Val had niet voor niets Grote Denkers opgeroepen om aanwezig te zijn - want het debat over Charlie moest een Debat zijn - een 'meeting of the minds.' Tijdens de premiere van de Charlie-documentaire in Cannes liep Val (in rokkostuum) niet alleen met filmmaker Leconte, maar met Grote Denker Bernard Henri-Levy over de rode loper (en Carla Bruni werd aangekondigd).

Sfar's rechtbank verslag maakt een tegenbeweging. Het trekt Het Debat weer terug naar het idioom van de strip & de kleinheid & lulligheid ervan. Weg: Denkers! Cinemascope! Verlichting! Cannes! Loper! Rokkostuum! Terug: schetsjes, poppetjes, inkt, waterverf.

Sfar (die (voor zover ik weet nooit iets publiceerde in Charlie) plaatst zich daarmee niet alleen in de traditie van de andere Charlie-rechtbankverslagen, maar ook in de lange, lange traditie van schetsen en stripreisverslagen waar Cabu een pionier in was (maar ook Wolinksi en Willem zich de laatste jaren mee bezighielden). Een mooi stuk over Cabu's rapportages staat hier).

Cabu pionierde ook het genre van de rechtbankverstripping:

Ik dacht (maar deze gedachte is onaf): de rechtzaak brengt natuurlijk een specifiek soort theatraliteit met zich mee, het draait om 'personae' (ego, verantwoordelijkheid, etc) en dwingt al snel een imaginair-gefascineerds-gehypnotiseerde blik met zich mee. Cinema blaast dit op. Vandaar de 'glamour' van rechtbankdrama's. De strip prikt dit lek en de poppetjes blijven over.