Tarzan

Ook academici waren betrokken in dit debat. Les Temps Modernes publiceerde in 1949 een vertaald essay van Gershorn Legman over de psychopatholgoie van strips en in 1955 vertaalde fragmenten uit Wertham's Seduction of the Innocent. Waar de Franse pers eerder viel over geweld, daar lijkt Legman de nadruk op de 'perversiteit' van strips te leggen, en de onderliggende homoseksuele en sado-masochistische fantasieen die zouden aanzetten tot masturbatie.

Central to this debate was Tarzan. Extremely popular in France (selling 300.000 monthly copies) Tarzan was an excellent example of a comic full of barely sublimated sexuality. Yet, significantly, Tarzan is also (as Marianne Torgovnick has argued) a fantasy about the primite. A fantasy that is at odds with the missionary-style fantasies that circulated in the catholic yourth press. Zoals Dufoix beweert in een artikel in French Historical Studies, een probleem met Tarzan is dat hij baan noch gezin had, geen opleiding. Hij was geen lid van een samenleving en luisterde slechts naar de 'wet van de jungle.' (Zie: http://ucparis.fr/files/1413/4728/1665/PCC131_Dufoix_Tarzan_FA12.pdf.pdf) Het is natuurlijk veelzeggend dat de populairste held van het communistische Pif later "Rahan" zou worden.