Emile Bravo (1)

Emile Bravo grijpt in zijn Robbedoestrips eigenlijk terug op de prehistorie van Robbedoes, d.w.z. de Robbedoes van Rob-Vel, Robbedoes van voor de periode dat het 'Robbedoes' werd.

De Robbedoes van Rob-Vel is van voor de jaartelling, de officiele Canon (de albumreeks) telt vanaf het eerste Franquin-Album. De Rob-Vel strips werden getekend in een mythologisch verleden, in de Europese jaren van van voor de oorlog.

En Bravo's stijl roept deze periode op: de wafelijzerkadrering, het gebrek aan filmische effecten (close ups), de ietwat theatrale enscenering, de lijnvoering (klare lijn pre-Hergé) en de ietwat grote pagina's.

Door terug te gaan naar deze periode speelt Bravo in op een geschiedenis van het personage die nooit expliciet aanwezig is geweest in de strip. Hij grijpt terug op een verloren geschiedenis, van Brussel en het Grand Hotel (altijd een beeld van het verloren Europa van Pfeijffer tot Wes Anderson), het is een spectraal verleden.