vrijdag 11 mei 2018

Milt Gross

Milt Gross 'He Done Her Wrong' - zijn grote (300 blz) 'wordless novel' uit 1930 - een van de vroegste pogingen om van de comic strips een boek te maken begon als parodie.

Gross had het werk van Lynn Ward gezien (zijn woordloze 'romans') en besloot daar een persiflage op te maken. (De 'grafische' roman ontstond dus uit de Geest van de Parodie). Maar het project werd al snel serieuzer. Het vertelt het verhaal van een plattelandsjongen die verliefd wordt op een ster uit het Burleske en is erg Chaplinesk van toon. Gross had dan ook meegewerkt aan Chaplin's film The Circus. En de strip probeert 'cinematografisch' te zijn. 

De strip zelf heeft enorme invloed gehad op de jonge Osamu Tezuka. 

Er zit iets fijn snels en krasserigs in zijn stijl van tekenen.


Naast striptekenaar was hij een 'minor celebrity': werkte voor radio, draaide mee in het Vaudeville circuit, probeerde hier en daar wat animatie uit. In deze pre-Disney (pre-Studio) dagen lagen strip en animatie nog dichter bij een Vaudeville esthetiek van 'operative aesthetics,' waarbij de tekenaar verbonden is aan zijn werk. 

Zijn relatie met Chaplin ontstond naar aanleiding van wat Gross's grootste succes was, de bundeling Nize Baby, een reeks van cartoons waarin de karakters met een authentiek yiddisch-Bronx accent praten. Chaplin kreeg, naar verluid, op feesten en partijen regelmatig de lachers op zijn hand door hieruit voor te lezen - en uiteindelijk huurde hij Gross in als gag-schrijver voor The Circus. 


De link via Milt Gross en Chaplin kwam dus via een interesse in stemmetjes. Dat is, natuurlijk, interessant omdat zowel Gross (in He Done her Wrong) en Chaplin bekend werden als artiesten die woordeloze werken maakten. 

Het gebruik van fonetische spelling in de vroege strip is altijd een conventie geweest die mij heeft verbaasd. Wat is de link tussen stemmetjes, accenten, vaudeville en tekenfilmpoppetjes? 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten