Kibyoshi

Als kind had ik altijd al grote minachting voor volwassenen die me vertelden dat het Tapijt van Bayeux eigenlijk de eerste strip was. Strip begint, zo vond ik, gewoon eind negentiende eeuw. Maar de 18de eeuwse Kibyoshi boeken vind ik toch wel echt stripachtig. Waarschijnlijk door de nadruk op lijn, gebaar. Strips zijn immers geen plaatjes en tekst, maar lijntekeningen en handschrift.

Miyazake zei in een oude BBC documentaire over Manga (met Jonathan Ross) dat hij een link ziet tussen Manga en de oude Zen traditie van het meditatief tekenen en calligraferen, (Zenga, Bokuseki, Hitsuzendo), waarin het draait om een esthetiek van het gebaar (om tactiliteit) en een verinnerlijking als het gevolg van tekenen. Dit is natuurlijk wat anders dan de post-perspectivische traditie in het westen dat tekenen altijd gezien heeft als een gericht zijn op de buitenwereld). Het geestige is: dit ligt niet heel ver van Hogarth's beschouwingen over de esthetiek van de lijn, en Chris Ware's speculaties over de 'empathetic doodle' en striptekenen als een vorm van nadenken.

Hier wat plaatjes die ik al google-imagend tegenkwam (volgens mij eind negentiende-eeuws (maar ik weet hier werkelijk helemaal niets van).

Vooral de kikker vind ik super-lief en leuk en gezellig!