Spirou en de Shoah

De aanleiding voor de tentoonstelling is overduidelijk de strips van Bravo. Dat is, althans, de indruk die de trailer wl wekken. De trailer begint met een pagina van Bravo 'dans la tourmente de Shoah' en bladert vervolgens door het album heen. De tentoonstelling, zo lijkt de suggestie te zijn, wil de strip tot leven brengen. De tentoonstelling is ook duidelijk in samenwerking met Dupuis tot stand gebracht. Zo is de catalogus ook uitgegeven door Dupuis, en bevat de website een portret van Bravo. Daarnaast adviseerde Bravo over de vormgeving.

Bravo's strip is, natuurlijk, enerzijds een rebooth (hij gaat terug naar de Rob-Vel situatie waarin Spirou in een hotel werkt), anderzijds een 'what if' (a la Superman, Red Son). Maar de serie verschilt van de Amerikaanse reboots in de stijl. Bravo werkt in een stijl die retro is, maar net niet helemaal. Hij is geen Chaland of Swarte. Ook het figuur van Robbedoes zelf is anders: kinderlijker, onschuldiger.

De relatie tot het verleden is daardoor complex. Robbedoes is, zoals veel helden van populaire historische romans, enerzijds een figuur die een tijdreis lijkt te hebben gemaakt. Hij belichaamt ons en onze waarden en laat ons ronddolen in het verleden. Maar ook niet helemaal. Hij is ook een historisch, naief figuur. Daarnaast roepen de tekeningen van Bravo ook historische foto's op van het België van de jaren veertig, dat juist niet werd weergegeven in de strip.

Zoals de website vermeldt: de tentoonstelling (en het werk van Bravo) vertoont verwantschappen met een groot aantal historische strips dat in recente jaren door musea is uitgebracht. Denk hierbij aan de succesvolle boeken van Eric Heuvel die het Anne Frank huis uitgaf). Strip wordt gezien als een didactisch middel. Maar waar deze eerdere strips het duidelijk maakten waar de grens tussen fictie en geschiedenis lagen, daar lijkt dat bij de Robbedoestentoonstelling wat diffuser te zijn. De tentoonstelling gaat namelijk ook over de geschiedenis van het tijdschrift tijdens de oorlog, en hier lijkt een soort onduidelijkheid tussen het personage en het tijdschrift te ontstaan.