Een ouder stel koopt een huis met een Keyaki Boom waar de buurt over klaagt: de kleine blaadjes die de boom in de herfst loslaat zijn moeilijk weg te vegen. Ze willen dat de boom omgehakt wordt. Maar in de strip (die zo'n 50 pagina's lang is) ontwikkelt het stel een liefde voor de boom: het groen van de bladeren, het ritselen, de manier waarop het zonlicht erdoor wordt gefilterd. Pagina's lang zitten ze op hun veranda en staren.
De boom zelf verandert niet in de strip, maar we zien hoe de blik op de boom verandert, en met name hoe het stel er dingen in ziet die niet in de strip afgebeeld kunnen worden (ritselen, licht, kleur).
Net als de Wandelende Man gebruikt Taniguci het medium strip weer op een negatieve manier. De strip probeert op te roepen wat het niet kan weergeven.
De strip is niet zozeer een reeks van afbeeldingen, maar een partituur voor het oog en de verbeelding. Het roept mentale beelden op.
Het is misschien niet toevallig dat deze strip een bewerking is van een kort verhaal, nl van Ryuichiro Utsumi - een schrijver die ik niet op wikipedia kan vinden.
Literatuur (Poezie? Haiku?) lijkt voor Taniguchi de paragone kunstvorm - d.w.z. hij probeert de mentale beelden van de literatuur op te roepen. Maar met behulp van plaatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten