Massimo Mattioli

Ik lees net in the comics journal (in een mooi stuk van Simone Castaldi) dat Massimo Mattioli vorige maand is overleden. Mattioli was wat mij betreft de interessantste van de Cannibale / Frigidaire-school. (Pazienza en Tamburini waardeer ik nl wel, maar echt warm kan ik er niet van worden). Zijn 'squeak the mouse' legt een link tussen de Europese meta-funnies van Wolinski en Mandryka en de latere Amerikanen (Chris Ware's Quimby of Matt Groening's Itchy and Scratchy.

Vooral leuk: zijn 'grid' en bijna flipboek-achtige panelovergangen.

En ook:

In het stuk in TCJ stond dat Mattioli ook voor Pif Gadget tekende. En dat verbaast me eigenlijk niets. In dit door de Franse communistische partij gesponsorde tijdschrift (dat bestond van 1969-1993) werd niet alleen Hugo Pratt's Corto Maltese geplaatst, maar ook de eerste werken van Gotlib (Gai-Luron) en Mandryka (Concombre Masque). Het blad slaat dus een link tussen het zelfbewuste modernisme light van de Marcinelle school (Franquin, Yves Delporte) en het latere werk in Pilote en Charlie Mensuel. 

Zo op het eerste gezicht lijkt M le Magicien minder een remediatie van de tekenfilm, en meer een van de krantenstrip.

Het TCJ-stuk is (zoals altijd) heel goed, maar ik weet niet zeker of ik het eens ben met de manier waarop de Linus-generatie (Pratt, Crepax) die zoekt naar 'respectabiliteit' afgezet wordt tegen het pop-art en 'underground' gevoel van Canibale. Het 'pop' gevoel leidde immers ook de stijl en interesses van Linus, en vooral de Franse tegenhanger Charlie Mensuel lijkt door de underground geïnspireerd. 

In ander werk (Campagne and Novocaine, ook een titel van een Roxy Music verzamelaar) en in de serie MMO maakte Mattioli (net als Tamburini) gebruik van Debord-esque (en Jamie Reid-achtige) detournements - op een manier die me aan het latere Blob-tv doet denken. (Volgens mij kwam Blob ook uit dezelfde kringen)

(Mattioli maakte overigens ook de animaties bij Robert Palmer's Video 'Change his Ways.' (Wat een rotnummer, trouwens))